Prolog: Wspomnienie

Nigdy nie planowałam, że się zakocham. Z miłością jest tak, że zawsze przychodzi w nieodpowiednim momencie. Czasem zakochujemy się w niewłaściwej osobie. Tak też było w moim wypadku. Mimo to niczego nie żałuję. Tylko tęsknie. Ta potworna tęsknota która wypełnia każdy zakamarek mojego umysłu i która krąży w sercu niczym trucizna. Lubię wyobrażać sobie, że wszystko jest jak dawniej, że znowu mogę usnąć w jego silnych ramionach. Ten ostatni rok w Hogwarcie zapewnił mi wiele niespodzianek i najlepszą przygodę życia. Sama bym się po sobie tego  nie spodziewała. Robiłam wiele złych rzeczy i popełniałam wiele błędów. Były momenty kiedy naprawdę miałam dość, ale jestem silna. Przetrwałam trudne chwile w imię miłości. Kochałam go, kocham i będę kochać już zawszę. To jedyna rzecz którą wiem na pewno. Żadem mężczyzna nie da mi takiego szczęścia jak on. Teraz nie ma już nic, tylko wspomnienie jego szarych oczu.

Ja, Hermiona Granger zakochałam się.
I wcale nie żałuje.